Op 22 november werden tijdens de jaarlijkse Cecilia avond Wim Verheggen en Marius Heesmans gehuldigd voor hun 65 jarig jubileum. Toinne van Heuven wordt op een ander moment in het zonnetje gezet. Hij is 25 jaar lid, maar kon er helaas niet bij zijn.

Wim Verheggen en Marius Heesmans, allebei 65 jaar lid en toch ieder een eigen route afgelegd. Ontzettend veel samen beleefd, en toch ook weer niet. Bizar dat je binnen één vereniging een dusdanig ander pad kunt bewandelen en toch ieder op eigen wijze enorm kunt genieten van de vereniging.

In 1959 koos Wim om als slagwerker lid te worden van St. Cecilia, en haalde voor het eerst met het tamboerskops een 1ste prijs op het WMC. Marius nam de bugel ter hand bij het fanfarekorps en blies het fanfarekorps mee naar de Superieure afdeling.

Wim vond zijn weg binnen het bestuur. Van Secretaris naar penningmeester en als kroon op je werk 17 jaar lang voorzitter, waarna hij zeer terecht werd benoemd als ere-voorzitter. Toen hij aan het roer stond heeft het tamboerskorps de omslag maakte naar slagwerkgroep, en werd de Night of Music geboren. Wim was niet alleen voorzitter bij St. Cecilia, maar ook bij stichting muziekfeesten, waarmee hij vele bekende namen naar Milheeze heeft gekregen.

Marius bleek ook bloed te hebben om te sturen en werd leider van de kapel. Dat doet hij inmiddels al bijna 40 jaar. Bij de muziekfeesten was hij algemeen chef over de elektriciteit. Vele kilometers kabel heeft hij gelegd voor de diverse activiteiten. Marius is nog steeds muzikaal actief hij speelt bugel bij het fanfare orkest en Euphonium bij de serenades en de kapel.

Beide heren vinden het belangrijk oog te hebben voor de jeugd binnen onze vereniging. Het convenant van “muziek op school” werd in 2009 door Wim ondertekend. Al 15 jaar hebben we daardoor een voet tussen de deur bij onze basisschool, waar menig vereniging in de omgeving jaloers op is. Marius stond regelmatig voor een jeugd-ensemble als dirigent. En is de vaste ondersteuner bij Carola tijdens de blazersklas op school.

Naast hun eigen inzet, is de betrokkenheid van beide gezinnen ook niet onopgemerkt gebleven. Jo en Toos zijn zeer trouwe supporters en kunnen beide heerlijke oliebollen bakken. En ook het muzikale bloed is terug te vinden in het nageslacht. Inmiddels zijn zelfs de kleinkinderen muzikaal actief.

Er zijn gelukkig veel mensen die de nodige energie steken in onze vereniging. Maar er blijken er maar weinig die dit (om welke reden dan ook) zo lang volhouden als Wim en Marius. Ieder op eigen wijze hebben zij een immense bijdrage geleverd. Dat kan alleen maar met intrinsieke motivatie en een heleboel plezier. Marius geeft aan dat het hem heel veel voldoening heeft gegeven en nog geeft, en dat gunt hij iedereen. Hij moedigt dan ook alle leden aan om bij de vereniging te blijven. Wim benadrukt dat je in je eentje geen vereniging bent en daar (het liefst veel) andere leuke mensen bij nodig hebt. Deze vrienden heeft hij bij de St. Cecilia gevonden.

Wim en Marius: Gefeliciteerd met jullie jubileum!